Posted on 29 Comments

G A Watermeyer: sy visioen van Atlantis se verdwyning

Atlantis
GA Watermeyer

Die bekende Afrikaanse digter Godfried Andreas Watermeyer is op 15 Oktober vanjaar presies 100 jaar gelede op die plaas Spitskop in die distrik Middelburg in die Noordoos-Kaap gebore. Hy sterf op 4 Junie 1972 aan ’n hartaanval in Johannesburg.

Op twaalfjarige ouderdom word hy ernstig beseer wanneer ’n perd op hom val. Die nagevolge van hierdie ongeluk bly hom vir die res van sy lewe by en hy is soms vir maande bedlêend. Die ongeluk het veroorsaak dat die suurstoftoevoer na sy brein belemmer is, met die gevolg dat hy periodiek in ’n koma beland het. Hierdie ongelukkige toestand het hom ’n lewenslange probleem besorg met afwisselende insinkings in sy gesondheidstoestand.

Hy aanvaar in 1937 ’n betrekking in die Departement van Lande in Transvaal, vanwaar hy spesiale korrespondent word vir Die Transvaler in die Vaalhartsnedersetting. Hy word egter uit hierdie posisie ontslaan wanneer hy in Die Transvaler ’n skerp aanval doen op sy eie Departement weens hulle optrede teen die deur droogte geteisterde boere van die streek. Hy keer terug na sy geboortestreek en werk ’n jaar lank in die Poskantoor op Middelburg in die Kaap waar hy weereens teenstand ondervind.

Tussen 1941 en 1948 woon en werk hy in Johannesburg. Hy ontmoet die aktrise Letsie Ferreira, oorspronklik van Willowmore, in November 1942 en hulle is in Maart 1943 getroud. Tydens die oorlogsjare word ’n seun, Fred, uit die huwelik gebore.

As gevolg van sy siekte en oorlogsviktimisasie sukkel hy om ’n vaste betrekking te behou en is hy by tye van sy vrou afhanklik as broodwinner. Hy verloor byvoorbeeld sy betrekking by die Rand Club wanneer sy opvattinge oor die Tweede Wêreldoorlog bots met die destydse beleid van Jan Smuts se regering.

Na die verskyning van sy debuutbundel Sekel en simbaal in 1948 studeer Watermeyer met die steun van vriende en organisasies soos die Reddingsdaadbond en Helpmekaarfonds van 1949 af voltyds aan ’n B.A.-graad aan die Universiteitskollege van die Oranje-Vrystaat. Nadat hy die B.A.-graad verwerf het, keer hy terug na Johannesburg.

Daar huur die gesin ’n woonstelletjie, maar kan slegs een bekostig wat só klein is dat dit net plek het vir sy vrou en seun, sodat hy by ander mense in ’n solderkamer moet slaap. Oor hierdie omstandighede skryf hy: “Ek het bykans geen aardse besittings nie – terwyl ander mense geld maak, lê ek in die bed en probeer gedigte skryf. Al wat ek het, is my vrou en kind en selfs hulle mag nie by my wees nie, my seuntjie moet bedags by vreemde mense bly tot my vrou saans na werk tuiskom, en ons het geen vooruitsig op ’n huis nie.”

Die Republiek van ‘n Duisend Jaar

In 1957 kon hy geen uitgewer vir sy bundel verse Die Republiek van ‘n Duisend Jaar kry nie, en publiseer dit self met finansiële hulp van Volkskas Bank (Toe nog óns bank!) In hierdie bundel tree die digter na vore as ’n ware Godsman, Volksman, Taalman en Patriot in murg en been. In byna profetiese taal beskryf hy hoe sy volk eers verstoot en vertrap word; homself dan herontdek om uit die stof op te staan en uit te groei tot die nuwe heerser van die toekoms. Elke vers kom gloeiend uit die rooi kool van die hart se blaasbalkvuur – om strak, kantig en fors geklink te word op die aambeeld van die gees, en daarna ysterhard in die waters van Bloedrivier af te koel.

Die konserwatiewe uitgewery in die Noorde, Perskor, wou die bundel in die vroeë negentigs heruitgee, maar is met soveel woede en weerstand vanuit liberale kringe oorval, dat hulle dit toe maar laat vaar het.

Maar Godfried Andreas Watermeyer se medevolksgenote het hom nie vergeet nie en in September 2005 publiseer prof. JJ Pienaar  ‘n pragtige huldeblyk oor hierdie geliefde volksman met die titel GA Watermeyer – die verwaarloosde volksdigter: “Hy was ’n beskeie man, ’n vergete man wat as boerseun op die plaas groot geword het,” skryf prof. Pienaar, “en wat sy volk innig liefgehad het, maar nooit die erkenning gekry het wat hom toekom nie. Juis die feit dat hy sy volk so innig liefgehad het, het ook teen hom getel…”

Die bewys daarvan kry ons dan ook by die Boervolkhater en liberale, verwaande literêre snob en skaamtelose ANC-rugklopper, JC Kannemeyer. In ’n venynige resensie kan hy nie genoeg woorde vind om sy weersin en minagting vir Die Republiek van ‘n Duisend Jaar uit te druk nie. Hy skryf o.a.: “Naas die reseppies wat Watermeyer by herhaling in hierdie pleidooie vir apartheid, suiwerheid van bloed of ras en moedertaalonderwys gebruik, banaliseer hy sy verse verder deur die aanwending van die bekende simbole van die Afrikanervolk (“Majoebaberg”, “Bloedrivier, “Vierkleur”, ens.” Duidelik verag Kannemeyer alles wat volkseie, edel en behoudenswaardig is!

‘n Ander verloopte ANC-Afrikaner wat homself Pieter Odendaal noem, het nie geweet nie waar om sy kop in te druk toe hy die bundel by die J.S. Gericke Biblioteek wil uitneem nie: “Ek hoop maar die meisie by die toonbank (gewis ‘n anderskleurige!) lees nie die titel terwyl sy die boek scan nie … (want) Ek lees “Geroepe Volk”, die eerste vers, ek lees “Erfenis”, ek lees “Swart Steen”, en ek kry lelik skaam vir hierdie woorde wat in die naam van my mense en taal geuiter is.” (My mense? Dink Odendaal jou waaragtig waar dat GA Watermeyer van sý mense is? Hy was seker besig om daar in die biblioteek te hallusineer!)

Miljoene sal in Sondvloed sterf

Terwyl Watermeyer in April 1953 weer ernstig siek was, het hy ‘n profetiese blik gekry op die verdwyning van Atlantis, die magtige eilandryk in die Atlantiese Oseaan wat onder die see weggesink het, asook ‘n reeks toekomstige visioene van rampe en onheile wat op Europa en Suid-Afrika wag. Onder uiters moeilike omstandighede en vir homself onverklaarbaar, begin hy die tonele wat voor hom afspeel, een aand in Engels en in digvorm neer te skryf. Die gedigte word in 1954 uitgegee as ‘Atlantis or The crying of the waters’.

Sy visioen begin met ’n openbaring van die geheime rondom die ondergang van die legendariese Atlantis, waaruit parallelle getrek word met die eietydse samelewing. In die daaropvolgende visioene kry hy ’n vreesaanjaende blik op die totale verwoesting en oorstroming van die voormalige koloniale heersers Engeland, Nederland, België, Frankryk en Portugal.

Gebeure uit die antieke tye word ook aan hom geopenbaar en hy kry opdrag om dit alles neer te skryf. Terwyl hy hiermee besig is, dring dit tot hom deur dat dit eindelik ’n geestelike boodskap is, ’n boodskap van die koms van die Messias wat weer op die aarde sal wandel.

Die hele verloop van die profetiese gebeure wat voor hom afspeel, word in vier afdelings saamgevat.

Die eerste afdeling handel oor Atlantis, waarin hierdie vrederyk in al sy glorie beskryf word, gevolg deur die koms van wellus en gierigheid wat die ryk se vrede versteur en dit in sonde dompel. Met die Sondvloed uit Bybelse tye word Atlantis oorstroom en sink dit na die bodem van die see.

In ‘n ander afdeling of reeks gedigte ‘The destiny of England and the Low Lands lying to the west’ word die vernietiging voorspel van die Britse Eilande en die laerliggende Europese lande weens ’n siedende en oorstromende vloed. In die laaste afdeling ‘The great awakening’, aanskou hy die wonderbaarlike herstel van die idilliese ryk van Atlantis en die duisendjarige vrederyk wat daarmee gepaard gaan.

Die bundel is destyds egter nie goed deur die liberale media in die Suide ontvang nie, al het Elisabeth Eybers in die inleiding tot die bundel met groot bewondering geskryf van Watermeyer se verrmoë om in twee tale uiting aan sy diepste gevoelens te gee. Sy skryf: “As dit inderdaad waar is, soos die digter glo, dat hierdie werk ‘n visie bevat van die versluierde oudheid en tegelykertyd profeties vir die toekoms is, is sy keuse van Engels ’n gelukkige een; want Atlantis or The Crying of the Waters, handel oor ’n tema wat die ganse mensdom raak…”

Na vele versoeke deur vriende en kennisse stem Watermeyer uiteindelik in om die merkwaardige verhaal rondom die ontstaan en skryf van hierdie visioene bekend te maak; dit word op Vrydag 23 Julie 1954 in Die Brandwag gepubliseer.

Ons gee hier net kort uittreksels:

“Ek het een aand aan die begin van die winter van 1953 in my stoel voor die kaggel gesit en my eerste boek oor Atlantis – dié van Ignatius Loyola Donnelly – opgeneem het om te lees.

“Ter verduideliking kan ek miskien net hier sê dat Atlantis die naam is van die kontinent wat volgens legende in die Weste in die see verdwyn het. Sommige meen dat dit die land van die ondvloed was wat in die Bybel beskrywe word, met uitsondering dat dit nooit weer bo die waters uitgestyg het nie. Plato het ’n boek oor Atlantis geskryf wat ongelukkig nooit voltooi is nie, en sedertdien het daar alreeds meer as ’n duisend boeke oor die onderwerp verskyn wat die verbeelding van denkers deur die eeue vasgegryp het.

“Hoe dit ookal sy, ek het in die stoel teruggeleun en begin lees aan Plato se beskrywing van die verlore Atlantis wat Donnelly in sy boek oorgedruk het. Nadat ek sowat drie bladsye deurgegaan het, het ek lomerig begin voel – ek het toevallig ‘n vermoeiende dag agter die rug gehad – en aantaltes gemaak om te gaan slaap. Maar ek was skaars in die bed of ’n eienaardige rusteloosheid het my beetgepak en woorde het deur my kop begin maal. Uiteindelik het ek opgestaan en (spontaan) die volgende reëls neergeskryf:

The waves have drawn us to the deep,
The waves have veiled us and we sleep
Among drowned pillars and the stone.

“Hier het ek, ’n Afrikaanse digter, skielik Engels begin skrywe, maar dit was nie al nie. Terwyl ek daar voor die lessenaar gesit het, het daar ineens voor my geestesoog ’n uitgestrekte vlakte verskyn met berge aan die een kant wat steil afloop in die see. Op die berge was daar paleise en tempels en in die middel van die vlakte het ’n geweldige pilaar hoog in die lug opgeskiet.

”Ek is nie heldersienend nie; ek is nie ’n persoon wat met geeste omgaan nie, en daarby was ek hoegnaamd nie in ’n beswyming of ‘trance’ nie, maar wakker en doodnugter. Ek het voortgegaan om ’n beskrywing van die pilaar te gee en toe gaan slaap. Toe ek twee dae later weer die boek opneem en verder lees, kom ek etlike bladsye verder aan tot my verbasing op Plato se beskrywing van hierdie pilaar af.

”In die begin was ek dronkgeslaan, maar nou het dit saans my gewoonte geword om met potlood en papier voor my lessenaar te gaan sit en wag, net maar wag. Weer moet ek beklemtoon dat dit nie ’n geval was dat my potlood deur ’n onsigbare hand bestuur is, soos spiritistiese mediums na bewering ondervind nie, maar dat woorde in my kop gekom het en dat ek hulle neergeskryf het.

”Ek het afgelei dat die ramp van Atlantis herhaal gaan word, dat die aarde deur ’n tweede sondvloed bedreig word, en nou het ek begin begryp waarom hierdie inspirasie na my toe gekom het. Dit moes dien as ’n waarskuwing aan die wêreld. Tot op hierdie stadium het ek egter nie geweet of die ganse aarde of slegs ’n gedeelte daarvan deur die see bedreig word nie.

“Dit het vir my duidelik geword dat lande in die Weste bedreig word en dat die reëns wat van Tuscany (Italië) na die suide beweeg, ’n teken van genade is – ’n teken dat die Suide nie in die ramp betrokke sal wees nie.

Koningin Elizabeth sal nog op die troon sit

”Maar die Weste is natuurlik ’n baie wye begrip, en dit was eers op die aand van die kroning van Elizabeth II dat ek nader besonderhede omtrent die lande wat spesifiek bedreig word, gekry het. Ek het die volgende reëls neergeskryf:

The lone-last Queen, she walks tonight
the banquet hall; Old England’s might
lies shattered in the broken call
that cries it’s writing on the Wall
of Visions.

”Etlike dae later het ek die noodlottige gedig ‘Southhampton Docks’ geskryf, ’n vers wat so fatalisties is dat ek dit nie in my bundel opgeneem het nie en ook hier enkele reëls verswyg:

The birds are wheeling a westward flight.
A sea horse drives up Buckingham way,
the land grows pale and the towers sway…
Southamptons Docks are tumbling down
Treading the way for all to drown.
England lies broken half in half
Southampton Docks are diving down
Leading the way for all to drown.

(Volgens hierdie beskrywing van die digter gaan die vernietiging van Engeland waarskynlik plaasvind terwyl Koningin Elizabeth II nog op die troon sal sit).

“Hierna volg ’n gedig wat daarop dui dat nie net Brittanje nie, maar al die laaglande in die Weste bedreig word, veral Holland en België. Daarby sal hierdie lande nie weer uit die see gered word nie, maar ewig in die golwe verdwyn.

“Maar waarom word juis hierdie lande getref? Hierop is ek nie bereid om ’n antwoord te verstrek nie. Ek het nie ATLANTIS OR THE CRYING OF THE WATERS geskryf met die doel om te veroordeel nie, maar slegs om te waarsku.

“Op hierdie stadium kan ek miskien net meld dat die skrywe van die gedig nie sommer so voor die wind gegaan het nie. Baie aande, veral wanneer ek moeg was, het ek vergeefs gesit en wag op die inspirasie. En wanneer die inspirasie dan wel gekom het, was dit gewoonlik net twee of drie reëls en ek moes die res voltooi deur moeitevol terug te tas in die onderbewuste. Ek is gedurig voortgeja deur die besef van die geweldige taak wat op my skouers gelê is.

“Maar hoe meer beangs ek geword het om die werk betyds klaar te kry, hoe meer teenslae het ek ondervind. Dit was asof die magte van Goed en Kwaad om my saamgetrek was, en terwyl die Gode (Engele?) my met inspirasie begunstig het, het die donker kragte alles in hulle vermoë gedoen om daardie inspirasie te vernietig. Teen die middel van November het ek in ’n toestand van gedeeltelike rugverlamming in die bed beland.

“By die geestesspanning wat ek ondervind het, is nou fisiese pyn en vrees omtrent my bestaansveiligheid gevoeg – en daarby het daar die gevaar bestaan dat ek miskien nooit weer soos ’n normale mens sou kon beweeg nie. Nag na nag het pyn en bekommernis my tot drie- vieruur in die oggend wakker gehou voordat ek bietjie ingesluimer het.

“Daar is diegene wat meen dat Atlantis die land van die Paradys, die verlore Eden, is. Ek onderskryf dan ook hierdie gedagte. Maar met inbegrip van die verhaal van die Sondvloed in die Bybel en Plato se beskrywing word daar slegs gemeld dat die mense op Atlantis sondig geword het.

“In die gedig ‘Atlantis Warns’, word daar ’n waarskuwing gerig dat die seë weer sal styg. Maar hierdie bundel bevat nie net ’n voorspelling van die ondergang van sekere lande nie, dog dit voorspel ook ’n groot wedergeboorte vir die mensdom en die koms van ‘n Nuwe Profeet.

“Eienaardig genoeg het ek op etlike plekke in die bundel geskryf dat die ondergang van bedreigde lande die wedergeboorte van Atlantis aandui, en eers later het ek verneem dat daar ’n legende bestaan dat as die een land ondergaan, ’n nuwe stuk aarde uit die see opkom…” (Tot sover die digter se beskouing van sy profetiese gedigte).

Ons lees in die Bybel dat ’n saak op die woord van twee of meer getuies bekragtig word. Daarom wil ek hier drie van Watermeyer se visioene noem omdat dit ooreenstem met drie gesigte van Siener van Rensburg.

In die eerste visioen het Watermeyer gesien hoedat nie net Brittanje nie, maar ook al die laaglande in die Weste soos Holland en België in die see verdwyn, en hierdie lande sal nie weer (soos Atlantis) uit die see gered word nie, maar vir ewig onder die golwe wegsink.

Siener het ’n soortgelyk gesig gehad van Engeland en groot dele van Europa wat weens die stygengde waters onder die see gaan verdwyn om nooit weer gesien te word nie.

In ’n ander gedig uit Die Republiek van ‘n Duisend jaar, het Watermeyer die volgende toekomsgesig gesien:

Elke man moet kolskoot skiet
Want hierdie dag is dinamiet
En elke volksvrou Trekkertrou
Haar laaiplek in die laer hou:
Die groter impi’s van Dingaan
Het uit die langgras opgestaan;
Die lib’ralis lê linievas
Dwars oor die witpad van ons ras;
Keelgate wat verkanker is
Skreeu hierdie land tot wildernis…

Siener beskryf sy gesig hieroor weer só:

“Ek sien ’n klomp swartes halflyf uit die gras orent kom. Hulle is almal met gewere gewapen en die gewere is op my (die Getroue Afrikanervolk) gerig. Net toe ek dink hulle gaan my skiet, toe word die geweerloop weggeklap en dan begin hulle op mekaar te skiet … dan sien ek hulle agter ’n newel verdwyn. Maar vóór dié tyd het ek ook ’n donkerte oor die land sien neerdaal.”

In Watermeyer se derde visioen het hy gesien hoe Suid-Afrika op staatkundige, kulturele en geestelike gebied in die toekoms die toon in die wêreld gaan aangee, ons land sal ontwikkelinge beleef wat groter hoogtepunte gaan bereik as wat Europa en Amerika ooit kon bereik, want die wysheid van Atlantis (o.a. dat God net sy lewende asem net in die blanke ras geblaas het) – gaan hier binne ons landspale herbore word.

Siener se visioen lui so: Die Boere neem die Unie in besit en brei uit al hoër op. Baie kolonies daar ver sluit by ons aan…Boere en Duitse kommando’s trek saam op in Afrika om die land weer veilig en bewoonbaar te maak vir die Witman. Almal hier is eensgesind en werk eendragtig saam. Ons word ’n groot en voorspoedige nasie en baie immigrante (behoudendes) kom hierheen. En ons is nou Een Nasie, Een Taal, Een Wapen, Een Volk en ons dien Een GOD…”)

4000-jaaroue Atlantis-verhaal in Afrikaans!

Wat GA Watermeyer nie besef het nie, is dat daar reeds in sy tyd en dag ’n volledige verhaal oor die geskiedenis en ondergang van Atlantis bestaan het, nl. Thêt Oera Linda Bok; ’n Nederlandse vertaling is in 1891 gepubliseer, maar die ‘skokkende’, kontroversiële politieke en godsdienstige uitsprake daarin het veroorsaak dat die Kerk- en volksleiers só heftig daarteen te velde getrek het dat een van die merkwaardigste boeke wat nog ooit die lig gesien het, spoedig in vergetelheid geraak het. Selfs die Engelse vertaling van 1876 deur William R. Sandbach is ook baie vinnig doodgeswyg. Vaandel Uitgewers het in 1998 ’n Afrikaans vertaling onder die titel Die Oera Linda Boek, uitgegee.

Die bekende taalkundige van die vorige eeu, dr. Eelco Verwijs, verbonde aan die Leeuwarden Provinsiale Biblioteek in Friesland, het hierdie oeroue geskrif as “die grootste vonds van die eeu” bestempel; en die Nederlandse vertaler, dr. J.G. Ottema, het met die publikasie van die Nederlandse uitgawe in 1871 gesê: “Als antiquiteit van taal en skrift, geloof ik te kunnen seggen, dat dit boek geheel enig in zijne soort is…”

Die Oera Linda Boek vertel die verhaal en geskiedenis van ’n blanke Westerse beskawing in Adland/Atlantis) wat, tot ’n eeu gelede nog nie bekend was nie. Hulle het hul eie skryftaal ontwikkel wat tot vandag toe nog in gebruik is; voorts het hulle ’n geweldige invloed gehad op alle beskawings waarmee hulle in aanraking gekom het. Hulle was wêreldreisigers van faam en onoorwinlik.

Plato en die 16de eeuse historikus, Jean De Serres was van die eerste persone wat Atlantis met die Bybel verbind het. Later het talle moderne skrywers soos David Hershiser, J.D. Brady, William M Pierce en Damien Mackey van Australië, die ooreenkomste in diepte nagevors en daaroor geskryf; veral is daar aandag gegee aan Esegiël se profesie waar hy eers Tirus (Atlantis) se aansien, grootsheid, prag, krygskunde en wêreldroem as seevader en koophandelaar in detail beskryf voordat hy ’n klaaglied aanhef en ’n verdoemende oordeel oor Tirus uitspreek weens sy trots en verregaande hoogmoed wat tot materialisme en dekadensie gelei het. Dieselfde het met die Egiptiese, Griekse en Romeinse beskawings gebeur.

In Esegiël 27 kry ons ’n breedvoerige beskrywing van die noodlottige pad wat Tirus/Atlantis geloop het om uituidelik ook, net soos bogoenoemde drie beskawings, sy eie ondergang te bewerkstellig. Ek haal net ’n paar teksverse aan:

Eseg. 27:1-4: “Verder het die woord van die HERE tot my gekom en gesê: Maar jy, mensekind, hef ‘n klaaglied oor Tirus aan,  en sê aan Tirus, wat woon by die ingange van die see, wat handel drywe met die volke na baie kuslande toe: So spreek die Here HERE: o Tirus, jy sê: Ek is volmaak in skoonheid. In die hart van die seë is jou gebied; jou boumeesters het jou skoonheid volkome gemaak. (27-28) Jou goed en jou handelsartikels, jou koopware, jou seevaarders en jou stuurmanne, die wat jou lekplekke reggemaak het en die wat jou koopware verhandel het, en al jou krygsmanne wat in jou is, saam met jou hele menigte wat in jou is—hulle sal val in die hart van die seë op die dag van jou val.  Van die harde geskreeu van jou stuurmanne sal die oop velde bewe. (30) En hulle sal hul stem oor jou laat hoor en bitterlik skreeu; en hulle sal stof op hul hoofde gooi, hulle wentel in die as. (32)  En hulle sal in hul weeklag oor jou ’n klaaglied aanhef en oor jou sing: Wie was soos Tirus, die doodstille daar in die see? (33-34) Toe jou handelsware uit die see voortgekom het, het jy baie volke versadig; met die menigte van jou goed en jou koopware het jy die konings van die aarde ryk gemaak. Nou is jy verbreek van die see af in die dieptes van die waters; jou koopware en jou hele menigte het saam met jou weggesink.”

In Die geskrif van Gosa erken die Adladers self hulle ondergang is veroorsaak deur “die bedrieglike priesters en die goddelose vorste, wat altyd saamgeheul het om sonder ontsag vir die wette van reg en geregtigheid heimlik hul bose en onwaardige bedrywighede uit te voer, sonder om hulself te verraai deur te hakkel of te bloos. Maar wat is hieruit gebore? Net so maklik as wat die saad van goeie kruie, wat deur goeie mense in die daglig gesaai word, in die grond ontkiem, net so maklik bring die tyd die bose saad aan die lig wat deur goddelose mense in die verborgenheid en duisternis gesaai is!” (Hierdie teks stem feitlik woordeliks ooreen met die Messias se gelykenis van die goeie saad en die onkruid in Mat. 13:24-28):

“’n Ander gelykenis het Hy hulle voorgehou en gesê: Die koninkryk van die hemele is soos ‘n man wat goeie saad in sy land gesaai het; maar terwyl die mense slaap, het sy vyand gekom en onkruid onder die koring gesaai en weggegaan. En toe die spruitjies opgeskiet en vrug gevorm het, toe verskyn die onkruid ook. En die diensknegte van die huisheer het gekom en vir hom gesê: Meneer, het u dan nie goeie saad in u land gesaai nie? Waar kry dit dan die onkruid vandaan?  En hy antwoord hulle: ’n Vyandige mens het dit gedoen.”

Die Addlanders was lank en fors gebou, blank van vel, met blonde hare en blou oë. Op sommige plekke is hulle selfs as gode en godinne aanbid. Hulle was ’n magtige volk wat die wêreld oorheers het. Hulle was nie net belese, vindingryk en groot seevaarders, nie maar het ook oor verstommende tegnologiese kennis beskik.

Terwyl die ander volke rondom hulle ’n barbaarse en wettelose bestaan gevoer het, het hulle hul nie net apart gehou nie, maar ook ’n baie hoë sedelike en etiese lewenstandaard gehandhaaf. So bv. was een van hulle onbuigbare reëls dat geeneen in Atlantis met iemand uit ’n ander volk of ras mag ondertrou nie. Indien daar wel oor die kleurskeidslyn getrou is, is die skuldige sonder meer uit die gemeenskap gedryf.

Verder het hulle streng wette gehad en moes elke persoon hom daarby hou. Die wette is dan ook op die buitekant van hulle vestingmure gegraveer sodat almal daarvan kon kennis neem. Hoewel ’n baie onverskrokke volk, was hulle tog uiters regverdig. Oneerlikheid van ander volke het hulle nie geduld nie; as ’n handelaar dit sou waag om sy klante te verkul, is hy die mark van daardie burg verbied. Hulle was ook baie erg oor familiebande en het soms ’n byna Spartaanse bestaan gevoer. Hulle volk was vir hulle alles —hulle volk en hulle God wat bekend gestaan het as Wralda – wat beteken Alvader of Oudste Een. (Vergelyk Daniël 7:9 waar daar na die God van Israel verwys word as die ‘Oue van Dae’).

’n Mens kan die Boervolk in hierdie selfde vorm giet. Hulle moed en durf is al baiemaal deur ander volke aangeprys. Ongelukkig het hulle misplaasde skuldgevoel hulle daartoe gebring om sonder slag of stoot hul Godgegewe land, godsdiens, kultuur en die opvoeding van hul kinders aan die plunderaars uit te deel. Ironies genoeg het dieselfde gebeure hom in die tyd van Atlantis afgespeel toe hulle dieselfde pad gevolg het en uiteindelik geswig het voor die enigste wapen waaroor die hordes beskik, nl. hul bedelbakke en die medelye wat hulle daarmee uitlok.

Die Oera Linda Boek wek dan onwillekeurig by ’n mens die gevoel dat jy hier te doen het met ’n prototipe van die Boervolk: ’n volk wat sy eie land wil bewoon, oor homself wil heers; nie met ander nasies wil vermeng nie en glad nie oorlogsugtig is nie.

Die seevaarders se embleem

Selfs die Skeppingsverhaal in Die Oera Linda Boek toon besliste ooreenkomste met dié van ons Bybel: Na die verskyning van grassoorte, bome, kruieplante en diere, het éérs die swart volke (Lida se mense), en toe die geel ras (Finda se mense) die aarde bewoon, voordat die wit ras (Frya se mense) geskape is. Slegs húlle kon deel in die ‘goeie dinge’ wat vir die dag (lig) bestem was, terwyl die ‘slegte dinge’ deel was van die nag (duisternis). En hulle het hulleself ook beskou as Wralda (God) se uitverkore volk, want Hy het sy Ewiglewende asem slegs in Frya se mense (m.a.w. die wit ras) geblaas.

(Dít en Adland se onbuigsaamheid oor apartheid, was die twee aspekte waaroor die kerk in opstand gekom het!)

Atlantis se tyd van benoudheid

Die verwoesting van Atlantis word só beskryf:

“Gedurende die hele somer was die son agter die wolke verskuil asof dit onwillig was om na die aarde te kyk. Daar was ewige windstiltes en die klam rook en mis het soos ’n nat seil oor die huise en vleie gehang. Die lug was swaar en drukkend en in die harte van mense was daar nóg vreugde nóg blydskap. Te midde van hierdie stilte het die aarde begin bewe asof dit besig was om te sterf. Die berge het oopgeskeur om vuur en vlamme te braak; party het net weggesink in die boesem van die aarde en op ander plekke het berge uit die vlaktes opgerys. Aldland, wat deur die seevaarders Adland genoem is, het verdwyn en die woeste golwe het so hoog bo berge en dale gerys dat alles in die see begrawe is. Baie mense is deur die aarde ingesluk en ander wat uit die vuur ontvlug het, het in die waters vergaan …”Woude is die een na die ander verbrand, en toe die wind daarvandaan opsteek, is ons lande met as bedek. Riviere is verlê en by hul mondings is nuwe eilande uit sand en opdrifsels gevorm.

“Drie jaar lank is die aarde so kasty, maar uiteindelik het dit opgehou en kon die mense sy verwoesting aanskou. Baie lande was onder water en op ander plekke het land bo die see verrys en die helfte van Twiskland (Duitsland) se woude is vernietig. Bendes van Lida en Finda se volke het gekom en hulle op die onbewoonde dele gevestig. Hulle het ons verstrooide mense uitgewis of slawe van hulle gemaak.

“Toe is waaksaamheid dubbeld by ons ingeprent, en in die tyd het ons geleer dat eendrag vir ons ’n sterke burg is. En op die muur van die Waraburg by Aldegamude is daar die volgende woorde geskrywe: Berge, buig julle hoofde; ween julle strome en wolke. Ja. Skênland bloos, jy is ’n volk tot slawerny gemaak, vertrap is jou gewaad, O Frya!” Die skryfstyl van hierdie teks  toon duidelik ooreenkomste met die Bybelse idioom.

Posted on 357 Comments

Die ewige konflik tussen wit en swart

Wit is die insluiting van alle sigbare kleure. Swart is die afwesigheid van alle sigbare kleure. Swart is nie ‘n kleur nie, want dit is die afwesigheid van alle kleure. Swart was nie net in die Bybel nie, maar ook in die sekulêre wêreldgeskiedenis nog altyd ‘n simbool of voorstelling van die bose.

Fisici het bevind dat swart ‘n unieke eieskap het wat heeltemal by wit ontbreek, en wat bekend staan as ‘swart liggaamsuitstraling’(die Stefan-Boltzmann-wet). Volgens hierdie wet sal enige fisiese liggaamsmassa waarvan die nie-kleur ‘swart’ is, hitte beter absorbeer as enige ander kleur.

Die Negroïed en die Kaukasiër is dus nie net verskillend nie, maar het ook heeltemal teenoorgestelde eienskappe. Dis ‘n wetenskaplike feit wat al meer as ‘n eeu bekend is; eksperimenteel is dit reeds deur kundiges bewys, en heel waarskynlik ook die rede waarom dit nie aan politieke korrektheid toegegee het nie.

Wit en swart is nie net die ‘kleur van iemand vel nie’, maar ook ‘n fundamentele aanduiding van die fisiese klassifikasie wat elke sel in die liggaam onderskei – saamgevoeg verteenwoordig dit dus sy unieke DNA. Net so dra elke sel in ‘n persoon se liggaam ook die stempel van sy ras.

Hierdie harde kernwetenskaplike feite is net ‘n bevestiging van sekere uitsprake wat in die Ou en Nuwe Testament voorkom.

Die Ou Testament spreek hom uit teen rasvermenging in Deut. 7:3 (“Jy mag jou ook nie met hulle verswaer nie”) en Esra 14:9 “…sal ons weer u gebooie verbreek en ons verswaer met hierdie gruwelike volke?”).

In die Nuwe Testament lees ons in 2 Kor. 6:14 (“Moenie in dieselfde juk trek saam met ongelowiges nie”.) Die woord ‘ongelowiges’ kan net na ‘n heidense nasie verwys, want nêrens in die Bybel word Israel verbied om nie met sy volksgenoot, naaste of broer saam te werk nie.

Daar is wetenskaplik bevind dat gedwonge integrasie nie ‘n natuurlike sosiale kenmerk is nie; dit is diktatoriaal en hoegenaamd nie bevorderlik vir die behoud van enige beskawing nie. Dit is grootliks ook die rede vir die ontgogelde, opstandige en verwarde samelewings wat ons vandag mee te doen kry.

Die Negroïed en Kaukasiërs wil eenvoudig niks met mekaar te doen hê nie. Die vermenging van die twee rasse is ook gedoem om nét basters voort te bring, en daarmee word die unieke eienskappe van albei rasse vernietig.

Tereg beskryf Esra 9:7 en Daniël 9:8 dit in die King James Bybel as ‘verwarring van die aangesig’. (In ons 1953-vertaling staan daar ‘beskaming van die aangesig’). En daar is rede vir ‘beskaming’, want die voorkoms van die baster se aangesig is ‘n skending van die Almagtige se oorspronklike skepping.

Ons demokratiese bestel is gebou op drie fondamente:

  1. Daar is geen rasverskille nie.
  2. Almal is gelyk en,
  3. Almal is mekaar se naaste.

Die kerk se sending-fondament is weer gebou op Paulus se ‘uit een bloed’-verklaring in Handelinge 17:26: “En Hy het uit een bloed al die nasies van die mensdom gemaak om oor die hele aarde te woon, terwyl Hy vooraf bepaalde tye en die grense van hulle woonplek vasgestel het…”

Uit die voorskrifte in die Ou Testament (Deut. 7:7 – jy mag jou nie met die nie-Israelnasies verswaer nie, asook die Messias se verklaring in Mat. 15:24 – dat Hy nét gestuur is na die verlore skape van die 12 stamme van Israel, kon Paulus se woorde ‘al die nasies’ slegs verwys het na die Israel-nasies wat almal draers van dieselfde ‘beeld en gelykenis’ was. Om dit te vertolk as ‘ál die nasies op aarde’, hou dus nie water nie.

Ook Strong’s se verklaring van die Griekse woord ‘nasies’ weerspreek die gedagtes van alle nasies op aarde:
Nasies = ethnos = “a race (as of the same habit), that is, a tribe; specifically a foreign (non-Jewish) one”. (Hier is dus sprake van net één ras (met dieselfde gewoontes/geaardheid), dit is ‘n stam; spesifiek ‘n vreemdeling van nie-Joodse afkoms).

M.a.w. uit hierdie één bloed het God één ras (of ‘n stam) gemaak met dieselfde gewoontes/geaardheid, wat van nie-Joodse afkoms is.

Dit is daarom logies dat mense met dieselfde gewoontes/geaardheid (soos die 12 stamme van Israel) ook tot dieselfde ras sal behoort.

Ons weet die woord Adam beteken mens. En Paulus se woorde ‘al die nasies van die mensdom’ hierbo, is dus sinoniem met ‘al die Aadamiete’. Ons lees dat Adam na God se ‘beeld en gelykenis’ gemaak is. En soos reeds gemeld, is dit wetenskaplik al bewys dat daar letterlik honderde verskille is tussen bv. die Negroïed en Europeër. Hulle kan dus ónmoontlik albei draers wees van dieselfde ‘beeld en gelykenis’.

Die verskil in bloed

Die erkende navorser, C.R. Dickey, lewer in sy boek One Man’s Destiny, Junie 1942) interessante kommentaar op Handelinge 17:26: “En Hy het uit een bloed al die nasies van die mensdom gemaak om oor die hele aarde te woon, terwyl Hy vooraf bepaalde tye en die grense van hulle woonplek vasgestel het”.

Dickey sê o.a. “In hierdie teksgedeelte is daar drie belangrike sake wat teoloë ignoreer:

  1. “Dat die woord ‘bloed’ glad nie in die oorspronklike teks voorkom nie. Dit is deur vertalers bygevoeg. Die Ferrar Fenton-vertaling gee die mees logiese verklaring van die teks: ‘En Elohim het deur één persoon (nl. Christus) die mensdom (Israelvolke) geskape’.
  2. “Dat die woord ‘mensdom’ daarom slegs na Israel kan verwys, soos ons in Eseg. 34:31 lees: “(Israel) Julle is my skape, die skape van my weide, julle is mense…” (m.a.w. die mensdom).
  3.  “Dat Elohim verder ook duidelike grense tussen Israel en die ander volke ingestel het”. (As al die nasies dan dieselfde is, hoekom was dit nodig om grense te bepaall?)

In die Saturday Evening Post van April 15 1961, verwerp dr. James Bonner, professor in Antropologie aan die Kaliforniese Instituut van Tegnologie, die kerk se siening dat ‘alle rasse’ dieselfde is, met die volgende stelling: “Dit is reeds onomstootlik bewys dat die menslike rasse nié almal dieselfde is nie, aangesien die bloed van die Kaukasiese rasse wesenlik verskil in molekulêre konstruksie en oorerwingsfaktore van dié van die Neger”.

“Die metaboliese selherlewing in ‘n blanke Kaukasiër is baie anders as dié van ‘n swart Neger, soveel so dat die aantal onverklaarbare sterftes van Kaukasiërs na die ontvangs van ‘n bloedoortapping wat na ‘n Neger teruggevoer kan word, veroorsaak het dat waarskuwings daarteen vanuit sekere laboratoriums gehoor word, maar geen woord hieroor is nog deur die hoofstroommedia gerep nie.”

In die middel 1940′s het dr. Ronald Nagel en ander navorsers ontdek dat feitlik alle swartes in Afrika malaria onder lede het, hulle het ook vasgestel dat sekelsel-anemie (‘n bloedsiekte by Negroïedes) die meerderheid swartes help om malaria te oorleef. As dit nie vir hierdie geen in hulle bloed was nie, sou miljoene voor die voet gesterf het.

Terselfdertyd het hierdie sekelsel-geen by blankes ernstige nagevolge, daarom behoort hulle nie Afrika swartes se bloed te ontvang nie. Aan die anderkant het swartes wat blanke bloed ontvang, weer geen weerstand teen malaria nie.

Dit was een van die hoofredes waarom die SA Bloedbank in die apartheidsjare swart en wit bloed geskei het – dit was tot voordeel van albei. Maar in 2004 is die Suid-Afrikaanse Bloedbank in ‘n hofsaak (deur ‘n baster-verpleegster) verplig om dit nie meer te doen nie.

Op 4 Des. 2004 berig Melanie Peters op IOL News oor die omstredenheid waarin Die Suid-Afrikaanse Nasionale Bloeddiens (SANBB) gedompel is omdat hy die bloed van swart skenker vernietig het.

Sy skryf: “Die SANBB was daarna verplig om sy donateurprofielbeleid te hersien nadat dit as rassisties beskou is. Hy mag in die toekoms nie meer bloed volgens ras etiketteer nie.

“Hierdie verklaring is uitgereik ná ‘n dringende vergadering tussen ‘n hoëvlak afvaardiging van die departement van gesondheid en die bloeddiens se topbestuur. Die vergadering is gehou nadat dit aan die lig gekom het dat die bloed van swart en bruin mense as riskant beskou is en daarom mee weggedoen is.

“Poppie Bereng, ‘n verpleegkundige, is ses maande te vore ontslaan omdat sy teen die SANB se beleid gekant was om nie die bloed van swart of bruin skenkers te gebruik nie. Hul bloed is verbrand of vernietig.

“Die SANB moes Bereng weer in diens neem en haar R46 662 betaal – die ses maande salaris wat sy verloor het. Die departement van gesondheid was toe verplig om in ‘n verklaring te ‘erken’ dat die gebruik van rasse-kategorieë van skenkers om die risiko’s van bloed te bepaal, onaanvaarbaar is…”

Semen Gendler

Selfs organe van die verskillende rasse kan nie gemeng word nie, want enkele jare gelede was daar die geval van ‘n blanke Rus, Semen Gendler, wat ‘n leweroorplanting van ‘n 38-jarige Amerikaanse Neger-skenker ontvang het. Na die operasie het sy vel skielik begin swart word.

Gendler, van Krasnodar, ‘n dorp in die suidweste van Rusland, het dringend die oorplanting benodig nadat hy met hepatitis C en kanker gediagnoseer is. Dokters het gesê sy enigste hoop was ‘n leweroorplanting, en nadat hy kontak gemaak het met sakevennote in die VSA, het Gendler daarheen gevlieg vir die noodoperasie.

Na bewering het net die oorplanting hom sowat R5 525 000 uit die sak gejaag.

Oor die onverklaarbare verander in sy voorkom, het hy hom soos volg uitgelaat: “Ek is min gepla oor my skielike ‘African look’ — solank die lewer net werk!”

Die Boek van Israel se stamboom

Ons lees in Deut. 7:6: “Want jy is ‘n volk heilig aan JAHWEH jou Elohim; jou het die JAHWEH jou Elohim uitverkies om uit al die volke wat op die aarde is, sy eiendomsvolk te wees.

Die vraag is nou: wié is hierdie ‘heilige’ volk wat Hy spesiaal tussen al die volke ‘uitverkies’ het? Sal dit nie juis ook húlle wees wat Hy na ‘sy beeld en gelykenis’ gemaak het nie? (Net so is elke pa se kinders ook na sy beeld en gelykenis geskape, mits sy vrou nie van ‘n vreemde nasie is nie).

Selfs die Almagtige se ‘Handboek vir die Lewe’ (die Bybel), handel net oor Adam en sy ‘generasies’, ‘stamboom’, ‘geslagte’ of ‘familie’. Die King James-vertaling in Gen. 5:1 lees so: “This is the book of the generations of Adam. In the day that Elohim created man, in the likeness of Elohim made he him. In die Afrikaanse 1953-vertaling word verwys na ‘stamboom’, terwyl die Nederlandse Bybel dit vertaal as ‘geslagte’. Hier is dus geen sprake van ‘n ‘geestelike’ Israel of volk nie!)

“Kan ‘n Kusiet sy vel verander of ‘n luiperd sy vlekke?”- Jer. 13:23.

Gam was die vader van die Kusiete, Putiërs en Kanaäniete – almal swart nasies – vgl. Jer. 13:23: “Kan ‘n Kusiet sy vel verander of ‘n luiperd sy vlekke?”

In die Geneefse Bybel (Geneva Bible) kry ons die mees korrekte vertaling: “Can the blacke More (swart Moor, en bewoner van Mauretanië; Noord-Afrikaan) change his skin? or the leopard his spots?”

(Die Geneefse Bybel is een van die mees historiese en betekenisvolle vertalings van die Bybel in Engels, dit is 51 jaar vóór die King James-weergawe (1611) gepubliseer, en was die primêre Bybel van die 16de-eeuse Engelse Protestantisme. Persone soos William Shakespeare en John Bunyan, die skrywer van Pilgrim’s Progress, het dit gebruik).

Op sy beurt was Kanaän weer die vader van die Sidoniete, die Hetiete, Girgasiete, Amoriete, Feresiete, Hewiete en Jebusiete. En hierdie swart nasies word in die Bybel slegs vermeld waar Adam se generasies/stamboom/geslagte met hulle in direkte aanraking gekom het.

Waarom dra kerkdienaars swart?

Die dra van ‘n toga tydens kerkdienste was van die vroegste tye af ‘n heidense gebruik wat deur die Rooms-Katolieke priestersorde oorgeneem is.

Wanneer ‘n priester op bestemde tye aan die hemelse gode offers moes bring, het hy ‘n pers toga aangetrek. Offers aan gode in die onderwêreld moes met ‘n swart toga geskied; en offers aan die godin van die oes, in wit.

Om die een of ander rede dra sommige van ons ‘kerkdienaars’ soos predikante, priesters, Joodse rabbi’s, hekse, Satanisme-voorstanders en Moslems vandag nog steeds ‘n swart toga’s, ‘n swart jurk of ‘n Burka (lang swart frok).

Die geliefde swart skemerkelkie-rok van die blanke vrou is die Westerse weergawe van die Burka.

Omdat swart lig absorbeer het hierdie mense geen lig of energie in hulle nie; swart is daarom die mees nadeligste kleur om te dra, want net lig kan lig weerkaats. Maar tog word die mensdom al dekades lank gebreinspoel met slagspreuke soos ‘black is beautiful’; ‘black is a happy color’ en ‘black is the new white’.

Mat. 5:14-16 “Julle is die lig van die wêreld. ‘n Stad wat bo-op ‘n berg lê, kan nie weggesteek word nie. en ‘n mens steek ook nie ‘n lamp op en sit dit onder die maatemmer nie, maar op die staander, en dit skyn vir almal wat in die huis is. Laat julle lig só skyn voor die mense, dat hulle julle goeie werke kan sien en julle Vader wat in die hemele is, verheerlik.

Gen 1: 4 “Toe sien Elohim dat die lig goed was. En Elohim het skeiding gemaak tussen die lig en die duisternis”– wit en swart!

Strongs se woordeboek vertaal wit as skitterend, gloeiend, helder en oorwinning, terwyl swart as die kleur van pes, onheil, oordeel, rou en die dood voorgehou word.

Op 6:12 “…en kyk, daar was ‘n groot aardbewing; en die son het swart geword soos ‘n harige sak, en die maan het geword soos bloed.” Daar sal duisternis wees, sonder inligting, kennis of energie.

Wit en swart bly getrou aan hul voorkoms

Na alles wat ons nou weet, is daar één feit wat soos ‘n paal bo water staan: die witte sal, waar hy hom ook al mag bevind, onbewustelik altyd getrou bly aan sy voorkoms. Net so ook die swarte.

Enkele onderskeidende eienskappe van die witte is die volgende: Gesins- en familiebande maak van hom ‘n kudde wese, en saam daarmee het hy die wete, die sekerheid: ‘hulle gee vir my om’, net soos hy ook ‘vir hulle omgee’. En daar is geen sterker aardse bande nie.

Verder is hy ‘n kreatiewe wese, wat nie anders kan as om te skep en voort te bring nie, en hy ywer om dit wat hy gegenereer het, in stand te hou; sy ingeskape liefde vir die natuur, maak dat hy dit wil beskerm en bewaar. Hy kan probleme identifiseer en oplos; hy ondersoek alle dinge en probeer om die goeie te behou; in die sakewêreld streef hy na professionalisme. Hy is toebedeel met begaafdheid wat hy aanwend om sy omgewing te dekoreer, te verbeter en skoon en netjies in te rig. Sy dwingende begeerte om die aarde te vul en te bewerk, maak van hom die ewige verkenner, ontdekkingsreisiger en ruimtevaarder. En laastens, is hy deur sy Maker geseën met die gawe van profetiese versiendheid.

Ook die swarte kan nie anders as om getrou te bly aan sy voorkoms nie. Maar omdat hy van nature alles rondom hom absorbeer, wil hy ook alles verniet hê, dus bestaan liefdadigheid nie vir hom nie, sy hand sal altyd toe bly. Aan die anderkant weer, wat nie syne is nie, het geen bestaansreg nie, dit moet afgebreek, gestroop, geplunder en verwoes word.

Job 12:14 stel hom voor as die verderwer: “Kyk, Hy breek af, en daar word nie opgebou nie.” Hy hou niks in stand nie; daarom bring hy ook niks voort nie. Volgens Titus 1:12 is hy ‘n leuenaar, tree hy op soos ‘n ongedierte en is van nature ‘n lui buik – m.a.w. werksku en ‘n leeglêer. Hy leef net vir die oomblik; het geen toekomsvisie nie, en maak dus vir niks voorsiening nie.

Tereg sê die Ewig-Lewende wat al sedert die vierde dag met die swarte se weë bekend is “…ook het Ék die verderwer geskape om te verniel.”

Miskien het Hy hulle juis met ‘n swart vel oorgetrek sodat ons hulle moes identifiseer vir wat hulle werklik is. Maar ons wou Hom nie glo nie, nog minder wou ons sy profeet Moses se dringende waarskuwings ter harte neem:

“Jy sal aanhoudend deur hulle verdruk en beroof word en daar sal niemand wees om jou te help nie. Jy sal aan ’n vrou verloof raak, maar ’n swarte sal haar verkrag; jy sal ’n huis bou, maar nie daarin woon nie; jy sal ’n wingerd plant, maar nie sy vrugte eet nie. Jou bees sal voor jou oë geslag word, maar jy sal nie daarvan eet nie. Jou donkie sal voor jou oë geroof word en nie weer aan jou terugbesorg word nie. Jou kleinvee sal aan die swartes gegee word, en daar sal niemand wees wat jou help nie. Jou seuns en dogters sal aan die swartes gegee word terwyl jy toekyk, en jou oë sal ingee soos jy die hele dag kyk of hulle terugkom, maar jy sal niks daaraan kan doen nie. Die swarte wat jy nie ken nie, sal die opbrengs eet van jou lande en alles waarvoor jy jou afsloof. Daar sal deurentyd net verdrukking en swaarkry vir jou wees, en jy sal kranksinnig word van wat jy sien. Die swarte wat by jou woon, sal meer en meer kry, en jy sal agteruitboer en minder en minder hê. Hy sal aan jou leen, jy sal nie aan hom leen nie. Hy sal die kop wees en jy die stert.

“Jy sal honger en dors wees en sonder klere en gebrek ly, en die swarte sal ’n ysterjuk op jou nek sit totdat hy jou uitgeroei het. Jahweh sal van ver af die swart nasie teen jou laat opruk. Dit sal ’n nasie wees wie se taal jy nie verstaan nie, ’n wrede nasie deur wie niemand, oud of jonk, ontsien word nie, ’n nasie sonder genade. Hy sal die aanteel van jou vee en die opbrengs van jou land opeet totdat hy jou uitgeroei het. Hy sal nie vir jou koring of wyn of olie laat oorbly nie, ook nie van die aanteel van jou grootvee en jou kleinvee nie. Die swarte sal dit doen totdat hy jou ondergang bewerk het.

“Onder daardie swart nasies sal jy geen vrede vind nie, nie eers ’n rusplek vir jou voete nie. Jahweh sal jou daar ’n hart vol angs gee, oë wat ingee, ’n lewe wat wegkwyn.

“Jou lewe sal aan ’n draadjie hang, jy sal dag en nag in vrees lewe, jy sal jou lewe lank onveilig wees. In die môre sal jy sê: ‘Was dit maar aand!’ en in die aand sal jy sê: ‘Was dit maar môre!’ so vol vrees sal jy wees en sulke vreeslike dinge sal jy belewe.” (Deut. 28 – 1983-vertaling).

(Job 24 – 1983-vertaling): “Want in die duisternis breek hulle in julle huise in; bedags sluit hulle hul op; hulle ken nie die lig nie.
“Want vir hulle saam is die stikdonker ‘n môrestond, want hulle ken die verskrikkinge van die stikdonker.
“Teen dagbreek staan die moordenaar op, hy maak die arme en behoeftige dood, en in die nag is hy soos die dief.” (

Ja, ons het hulle geëien, ons het hulle herken, hulle goddeloosheid aanskou, maar ons wou dit nie glo nie!

En nou het een en dieselfde lot  ons almal getref. (Pred. 2:14).

Posted on 14 Comments

Woolworths steier onder blanke weerstand

Wat sê ons mense oor Woolworths wat voortaan nie meer blankes in diens gaan neem nie, en wat is die uitwerking? Kyk net wat kan gedoen word as daar weerstand is. Dis nou amper Kerstyd en ons kan Woorworths nog lekker bykom.

Hulle aandele het met 9% geval in 2 dae. Baie mense het vinnig hulle aandele verkoop en daarmee Woolworths se probleem net groter gemaak. Dit beteken ook dat Woolworths se gekapitaliseerde waarde met 9% verminder het. Aandeelhouers voel dit ook en verkoop aandele dat dit gons. Continue reading Woolworths steier onder blanke weerstand