Posted on 66 Comments

Die NFL-afgod skeur wit en swart in Amerika

Die artikel “Ons is ‘n veragtelike volk” het heelwat uiteenlopende reaksie uitgelok. Ons weet daar is volksgenote wat lankal reeds na ons hulpbehoewendes omsien; dan is daar diégene wat onmiddellik hulp aangebied het – selfs ‘n vriend in Australië het fondse oorgeplaas vir die Sonskynhoekie-plakkerskamp.

Ons kontak by Sonskynhoekie vra dat ons almal moet bedank vir hul bydraes, en skryf verder: “Ons het nou ‘n dogtertjie, ek het haar Engela gedoop, sy is ‘n blonde krulkop en drie jaartjies oud. Haar ouers het haar aan die Nigeriërs verkoop in prostitusie vir dwelms. Gelukkig is sy gevind en nou by pleegouers. Sy is bietjie toegewerk (moes heelparty steke kry), maar het geen beheer oor haar blasie of magie nie en dra doeke. Sy het NIKS – so Maandag word daar klere, ‘n teddie, doeke en badgoedjies by haar afgelewer…”

Die Sonskynhoekie-plakkerskamp

Aan die anderkant was daar ook dié wat dadelik die lang messe getrek het: “Van wanneer af is dit my plig om vir mense te sorg wat deur hul eie slegtigheid in die gemors beland het?” Of: “Verwag jy van my om na ’n miljoen armlastiges om te sien? Ekself kan nie eens kop bo water hou nie!” Of daar was die verbitterde oujongkêrel, ’n tipiese Kolonialer wat uitgevaar het omdat ek durf sê ons volk is ‘veragtelik’, terwyl ékself die veragtelike skobbejak is. Hy wou dan verder weet hoekom ’n sekere persoon nie die armes help nie? (En hy noem hom sommer by die naam!) My vraag is: vriend, hoe weet jy die persoon doen dit nie reeds nie?

Ons wil aan dié meneer sê, mense wat barmhartigheid aan hul naaste bewys, verkondig dit nie van die dakke af óf op die hoeke van die strate nie! As jy dit nog nie weet nie, dit staan so in jou Bybel opgeteken.

Dan wil ek ook net ‘n regstelling maak: Die woorde ‘veragtelike volk’ was nie myne nie, maar dié van ons profeet. En hy het dit hoofsaaklik teen ons leiers en veral die leraars gehad wat die ou paaie verlaat het – hulle ‘veragtelike’ optrede het dan ook spoedig na die volk toe deurgesuurdeeg en daarom kry ons vandag ouers soos hierbo genoem wat hul kindertjies vir dwelms aan die barbare verkwansel: Siener: “…daar sal in ons land haas niks meer reg wees nie, nie in die regering nie, en ook nie in ons kerke nie”. Eseg. 36:32 “Skaam julle en bloos oor jul weë, o huis van Israel.” (Terloops, hier word nét na blankes verwys, want nét ’n blanke kan skaam kry en bloos!)

Die profete van ouds het hulle ook teen die godsdiesleiers uitgespreek: Mal. 2:7-9 “Want die lippe van ’n priester moet kennis bewaar, en uit sy mond word onderrig gesoek, want hy is ’n boodskapper van Yahweh van die leërskare. Maar júlle (die priesters en leraars) het van die weg afgewyk, julle het baie deur jul onderrig laat struikel … So maak Ek julle dan ook veragtelik en gering by die hele volk…” Pleks daarvan dat die kerk en ons leiers onder gesag van Yahweh ons vyande besweer het, het hulle voor hul gaan buig en ons met wapen en al aan hul oorgegee.

Siener van Rensburg se boodskap was deurgaans ’n pleidooi dat ons as volk mekaar die hand moet reik en na Hom toe terugkeer. Nêrens in sy visioene word daar van ons verwag, of selfs gesuggereer, dat ons ‘skuldbelydenis’ moet doen vir ons optrede teenoor ander volke nie. Want: “Op julle verlede, op die hede van ons volk rus daar geen skandvlek nie…” (Die woorde ‘op die hede’ verwys na die tydperk waarin hy geleef het).

En daardie oorgawe het tot gevolg gehad dat ons as volk vandag by een van die bitterste oomblikke in ons geskiedenis te staan gekom het – die punt waar daar van ons rekenskap gevorder word: “Waar is my kinders? Waar is hulle wat môre vir My ’n volk moet wees? Ek het hulle aan julle toevertrou; maar julle het hulle vir niks verkoop nie; en Ek gaan elke siel van julle hand eis!”

Indien ons as ‘volk’ na mekaar omgesien het soos daar in die verordeninge en insettinge aan ons voorgehou word, was ons nog ’n voorspoedige volk (1 Kron. 22:13), en het daar vandag nie ’n enkele medevolksgenoot in ’n plakkerskamp gesit nie. Maar, aangemoedig deur ons leiers en die kerk, het ons besluit om liewer te handel volgens die wette en verordeninge van die nasies rondom ons (Eseg. 11:12).

Ons volk is al eeue lank nie net polities, godsdienstig en op morele gebied (wat is goed en wat is sleg) verdeeld nie, maar ook wat betref ons geneentheid teenoor die arm en minderbevoorregte stamgenote in ons gemeenskap. Die gesiene, welaf en geswore kerkmens se benadering was nog altyd “ek sal vir jou bid” óf “ek dank God dat ek nie soos jy is nie!” Maar steek hy die dag wel sy hand in sy sak, is dit sonder uitsondering altyd vir daardie ‘ander arme agtergeblewene’. Daarenteen is dit ook sonder uitsondering net die medearbeider in die wingerd wat hom of haar oor hul naaste ontferm en bereid is om ’n helpende hand uit te steek.

Profete soos Jeremia, Jesaja en Esegiël skets vir ons die resultaat van die kerk se selfgebroude ‘evangelieboodskap’: Klaagl. 2:14 “Jou profete het vir jou bedrieglike en ongerymde dinge gesien en jou ongeregtigheid nie geopenbaar om jou lot te verander nie, maar hulle het vir jou godsprake gesien tot bedrog en verstoting.”

Jer. 50:6 “’n Kudde verlore skape was my volk; hulle herders het hulle laat dwaal, hulle weggevoer na die berge (ander nasies) toe; hulle het gegaan van berg (nasie) na heuwel (klein nasie), hulle het hul lêplek (eie tuiste) vergeet.”

Eseg. 34:10 “ Kyk, Ek het dit teen die herders! En Ek sal my skape van hulle hand eis en maak dat hulle geen skape meer oppas nie (die kerke sal leeg loop) , sodat die herders aan hulleself nie meer weiding sal verskaf nie (tiendes kan insamel nie); en Ek sal my skape uit hulle mond uitruk (Hyself sal hulle uit die kerke verwyder), sodat dit hulle nie as voedsel sal dien nie (hulle nie langer onderhou nie).”

Maar nou sit daar steeds lidmate as gyselaars opgesluit in daardie gevangenis (kerk), en word nie toegelaat om uit eie oortuiging iets vir hul naaste te ‘doen’ nie – want daar het die sipier (dominee, pastoor, priester) die alleenseggenskap. Elke liewe Sondag reik hy sy verordeninge vir die week uit soos dit opgeteken staan in die Nederlandse Geloofsbelydenis, die Heidelbergese Kategismus en die Dordtse Leerreëls, sodat daar by die gyselaars nie twyfel moet weet oor wat gedoen en nie gedoen mag word nie!

Die profeet Jesaja het dit reeds in sy tyd vooruitgesien en ons nie net daarteen gewaarsku nie, maar terselfdertyd ook ’n bemoedigende woord van troos vir elke gevangene in die kerker gebring:

Jesaja 24:22: “En hulle sal opgesluit word soos gevangenes opgesluit word in ‘n kuil en bewaar word in ’n kerker (die kerk); maar ná baie dae sal daar op hulle ag gegee word!”

Ons lees in Eseg. 37:23 presies hóé daar op hulle ag gegee sal word: “…en Ek sal hulle (sonder geld) verlos uit al hulle woonplekke (kerkers) waarin hulle gesondig het, en sal hulle reinig (van al die kerk se wette en Leerreëls, en eers dán) sal hulle vir my ’n volk wees, en Ek vir hulle ’n God wees.”

In Jes. 61:1 lees ons waarvoor Hy sy skape geroep het: “Hy het My gesalf om ’n blye boodskap te bring aan die ootmoediges; om te verbind die gebrokenes van hart, om vir die gevangenes ’n vrylating uit te roep en vir die geboeides opening van die gevangenis.”

En aan dié bevoorregtes wat hul reeds buite die kerkers bevind, gee Jesaja nie net opdrag oor wat húlle vir hierdie gevangenes moet ‘doen’ nie, maar beskryf ook die haglike toestand waarin hulle verkeer.

Jes. 42:7 “…om blinde oë te open; om gevangenes uit die kerker uit te lei, uit die gevangenis diegene wat in die duisternis sit. Jes. 5:13 “Daarom gaan my volk in ballingskap weens gebrek aan kennis, en hulle aansienlikes word hongerlyers en hulle menigte versmag van dors (na die Lewende Woord).”

Mig. 6:12, 14 “Want die rykes in die stad is vol geweld, en die inwoners daarvan spreek leuentaal, en hulle tong is bedrog in hulle mond … Jy sal eet, maar nie versadig word nie, sodat jou honger in jou binneste bly; en jy sal wegbring sonder om iets te red; en wat jy red, sal Ek aan die swaard oorgee.” Want waar wysheid ontbreek daar heers die linkse dwaas met sy swaard.

Hoe staan dit daar geskrywe? “Die hart van die wyse is na regs, maar die hart van ’n dwaas is na links.” (Pred. 10:2 ). Hier word dus gekonstateer dat almal wat in die hart ‘regs’ is, ook wys sal wees; terwyl dié wie se hart wat na links neig (die liberaliste), as dwase gereken word.

Na Jesaja se dood het sowat 690 jaar verloop voordat die Messias self gekom het om sy volk uit die ‘kerk’ van daardie tyd te verlos.

Met sy geboorte het drie ‘wyse manne’ (dus regses) vanuit die Ooste gekom om aan Hom eer te betoon. Die Skrif sê duidelik dat slegs hulle drie die sterreteken aan die hemel gesien en dit verstaan het. Nie één van die ‘linkse liberaliste’ (dwase) was eers daarvan bewus nie: Mat. 2:3 “En toe (die linksgesinde) koning Herodes dit hoor, was hy ontsteld en die hele (linksgesinde) Jerusalem saam met hom.” Die regse wyse manne daarenteen was met blydskap en dankbaarheid vervul.

Net so is daar vandag ‘wyse manne’ (regses) wat oor kennis en insig beskik en dinge verstaan wat vir die linksgesinde liberaliste verborge sal bly; daarom haat en verag hulle alles wat ‘regs’ (wys) is. Maar dis nie ál nie – uit jare se ondervinding weet hulle reeds dat van al die nasies op die aarde die blanke Adamiet by uitstek die bevoorregte een is: sy lewenspeil is die hoogste; sy skeppingsvermoë en kundigheid ongeëwenaard; sy kultuur en morele standaarde sonder gelyke, en die Skepper wat hy aanbid, is ver verhewe bo al die ander volke se afgode. Sy Seun is die lig van hierdie wêreld en deur Hom het alle dinge ontstaan (die ganse heelal) (Joh. 1:1,3). Net so was die wit mens (wit weerkaats lig) grootliks verantwoordelik vir die ontwikkeling en vestiging van wat daar in die wêreld tot stand gebring is, want:

Num. 14:12 “Ek sal jou ‘n groter en sterker nasie maak as hulle (die ander nasies). Jes. 58:14 “Ek sal jou laat ry oor die hoogtes van die aarde.” Openb. 2:10 “Ek sal jou die kroon van die lewe gee…”

In die Verborge Boek van Eden hoofstuk 12:14 lees ons: “Want Ek het jou van die wit lig gemaak; en Ek wou kinders van lig uit jou voortbring soos jy…” 1 Joh. 1:5 “God is lig, en geen duisternis is in Hom nie.” (Ek herhaal:Die blanke se wit vel weerkaats lig; terwyl die swart vel van die Afrikaan en Neger lig absorbeer).

Dan is dit mos ook logies dat net één skepsel (Adam) die gelykenis en beelddraer van daardie God wat hy ook as ‘Vader’ aanbid, kán wees. So is sy eie kind weer ’n beelddraer en gelykenis van hom.

Hierdie draer van Sy beeld en gelykenis het die Skepper ‘Israel’ gedoop, en oor húlle sê Hy die volgende: “Israel, júlle is die skape van my weide, júlle is mense. Ek is júlle God…” Van geen ander volk op aarde word daar gesê dat hulle sy ‘skape’ is óf ‘mense’ is, óf dat Hy ook hulle God is nie! In die Bybel word daar ook tien keer na die mensdom verwys (m.a.w. die 12 stamme van Israel). Daniël 4:25 bevestig dit waar hy aan  koning Nebukadnésar sê: “Hulle (die skape) sal u uit die mensdom (die stamme van Israel) verstoot, en u woning sal saam met die diere van die veld wees.” (Die ‘diere van die veld’ het hom aangeneem, net soos hulle Mandela ook aangeneem het!)

In die drie jaar wat die Heiland saam met sy dissipels was, het Hy aan hulle talle kere met woord en daad gewys hóé daar teenoor jou naaste opgetree moet word. Hier is net een voorbeeld:

Op ‘n dag het Hy saam met sy dissipels in ’n skuit na ’n verlate plek gegaan om ’n bietjie te gaan rus, maar ’n skare van 5 000 het Hom ingewag met die hoop dat Hy met hulle sou praat. Hy het ook, en dit was al amper aand teen die tyd dat Hy klaar was.

Maar anders as wat sy dissipels wou hê, het Hy hulle nie huis toe gestuur nie; nog minder belowe dat Hy vir hulle sou bid.
Nee, Hy het geweet hulle is moeg en honger, en het sy dissipels beveel om hulle in groepe van 100 en 50 te laat sit, waarna Hy die beskikbare brood en vis vermeeder en aan hulle laat uitdeel het.

En Hy was ook nie skraps of spaarsamig met sy voorsiening nie, maar het so oorvloedig en kwistig te werk gegaan dat toe almal klaar geëet en versadig was, het daar nog 12 mandjies vol brokstukke oorgebly!

Ons, aan die anderkant, is weer alte geneig om eerder te min as genoeg te gee. En die dag wanneer ons ’n dinee hou, word dikwels ook net ons vooraanstaande, beste en uitsoekvriende genooi. Vergelyk dit nou met wat Hy van ons verwag: Luk. 14:13-14 “Maar wanneer jy ‘n feesmaal gee, nooi armes, verminktes, kreupeles, blindes, en jy sal gelukkig wees, omdat hulle niks het om jou te vergeld nie; want dit sal jou vergeld word in die opstanding van die regverdiges.”

Maar wanneer onsself aan die ontvang kant is, sal ons ook oorvloedig en kwistig te werk gaan; terwyl die verarmde en erbarmlike naaste, maar tevrede moet wees met ’n paar aalmoese of die verslete, uitskotgoed wat vir ons van geen waarde meer is nie!

Daar word egter nie net van ons verwag om iets vir ons naaste te ‘doen’ of te gee nie; ons het ook ’n dure plig om oor hom te waak. Soos wat ons moes gewaak het oor hulle wat vandag in die plakkerskampe sit.

Volgens Salomo is dit ’n gelukkige man wat by sy naaste se ‘deure waak, by die syposte van sy poorte waghou’. Jesaja weer kla die volk aan oor hulle patetiese onbevoegdheid en neiging om voete te sleep wanneer hul naaste in nood verkeer.

Jesaja 56:10 “Dié wat oor my volk móét waak, is almal blind, hulle weet niks nie. Hulle is almal stom honde, hulle kan nie blaf nie; hulle lê net, hulle wil net slaap.”

Selfs die Messias wat mag oor lewe en dood gehad het, het in sy oomblikke van angs en sielewroeging daar in die tuin van Getsemane verlang na iemand om saam met Hom te waak terwyl Hy eenkant gaan bid het. Sy behoefte aan onderskraging kan wees omdat Hy sy kruisiging twee keer beleef het. Sy voorkennis van dinge het gemaak dat Hy presies geweet het wat tydens die kruisiging met Hom sou gebeur; en toe daardie dag aanbreek, het Hy die verskrikking daarvan ’n tweede keer ervaar. Is dit miskien hoekom Hy Petrus en twee ander dissipels gevra het om by Hom te bly en Hom te ondersteun?

Mat. 26:38, 40-41 “…en (Hy het) vir hulle gesê: “Ek voel doodsbenoud. Bly hier en waak saam met My.” … “Daarna kom Hy na die dissipels toe terug en kry hulle aan die slaap. Hy sê toe vir Petrus: “Kon julle nie eens een uur lank saam met My waak nie?”

Gedurende sy drie jaarlange openbare optrede is Hy voortdurend vervolg, beledig, geteister en uiteindelik doodgemaak, en dit sou ook sy volgelinge se lot wees.

Joh. 15:20 “As hulle My vervolg het, sal hulle jul ook vervolg.” … Mat 10:23 “En wanneer hulle julle vervolg in die een stad, vlug na die ander toe.”

Hierdie genadelose ‘vervolging’ het egter nie by die dissipels geëindig nie. In die kerke word graag verkondig dat dit die ‘Christene’ is wat vervolg word; maar die werklikheid vertel ’n heel ander storie!

As dit by vervolging kom, is die blanke Westerling vandag in elke ander nasie se visier en ook die hoofteiken; hulle haat en verag hom; teister hom en soek sy dood. Hoekom? Hoekom kan hy nooit niks doen wat goed of reg is nie? Hoekom staan hy altyd in die beskuldigde bank? Hoekom kan net hý rassisties wees? Hy wat skaars ‘n tiende van die wêreldbevolking uitmaak? In sy eie land wat hy oor eeue heen tot ’n sieraad uitgebou en ontwikkel het, geniet die onopgevoede barbaar en Moslem-terroris vandag voordele wat glad nie vir die blanke beskore is nie. Die barbaar en Moslem word soos ’n eregas ontvang, kry gratis huisvesting, maandelikse toelaes, en sy kultuur is die enigste wet wat geld. In die blanke stede is daar selfs gebiede wat vir die witman verbode is.

Die blanke se onbetwisbare posisie as die wêreld se uitnemendste en ‘hoogste’ nasie, is vir al die ander nasies ’n kwetsende belediging. Maar selfs onder ons eie medeblankes is daar linkse dwase soos die Kanadese eerste minister, Justin Trudeau, was eis dat die witman se ‘oppergesag’ (supremacy) beëindig moet word, want ‘in diversiteit (verbastering) lê ons sterkte’.

Daar moet dus iets aan die blanke wees wat hierdie weersin en ongekende haat voed en aanhits. Is dit sy kultuur, sy godsdiens, of dalk sy velpigment? Nee, ek glo dit lê veel dieper en dit reik tot by die kern van sy bestaan – sy onsterflike siel, want dis die één ding wat die skaapnasies van die boknasies onderskei.

Rassisme: swaard van die dwaas

’n Rasse-insident op die sportveld in Amerika het die onderskeid duidelik na vore gebring. Dit was toe ’n derderangse Amerikaanse Neger-voetbalspeler, Colin Kaepernick, verlede seisoen voor ’n wedstryd van sy klub, die 49ers, geweier het om op aandag te staan toe die Amerikaanse volkslied gespeel en die vlag gehys is, want dis simbole wat “staan vir ’n land wat swartes en gekleurdes onderdruk,” het hy gesê.

Hierdie voorval het veroorsaak dat Amerika vir die eerste keer in sy geskiedenis op ’n rassegrondslag (wit en swart) letterlik in twee geskeur is. In die verlede het die Amerikaanse blanke, net soos alle ander blankes, gedienstig maar die knie gebuig as mnr. swart barbaar net ’n wind gebreek het; of hom as ’n vuilgoed en wit skuim uitgeskel het; ja, selfs wanneer sy vrou, dogter of moeder deur hulle verkrag is, het hy dit gelate aanvaar, want die linkse dwaas kan niks verkeerd sê of doen nie! Maar toe gaan daag Neger se kind mos witman se balgod NFL uit, en word dié se eer en heiligheid aangetas! Dit was al wat nodig was om die jare lange onderdrukte rassis in mnr. blank Amerika dadelik en vreesloos op sy agterpote te laat spring. En meteens is die poorte van die hel oopgeruk! Daar is by my geen twyfel dat hierdie insient deur Adam se Skepper gebruik is om die wyses tot hul sinne te bring nie.

Gregg Popovich

Self pres. Donald Trump was buite homself van woede; hy het nie doekies omgedraai nie en geëis dat sulke spelers uit die span geskop word. Die meeste ander blankes was dit eens met hom; maar soos altyd was daar natuurlik die verloopte bokramme wat hulle aan die kant van die ‘veronregte’ Neger geskaar het. Soos die basketbalafrigter van San Antonio Spurs, Gregg Popovich. Hy het tydens ’n nuuskonferensie hom soos volg oor Amerika en die blankes uitgelaat:

“Ek is deeglik bewus van die rassisme onder blankes,” het hy gesê. “Die land wat ek, Popovich, ken en liefhet, is gevul met haat – die blankes se haat vir die swartes (in werklikheid is dit net andersom!) Mense, spesifiek die wittes, moet gemaak (gedwing) word om ‘ongemaklik’ te voel, want ons is ‘gemaklik’ (met ons voorkoms en alles wat ons tot stand gebring het). Bitter min verstaan of sal wil toegee dat daar iets soos ‘witbevooregting’ bestaan,” was sy woorde. “Ons het steeds geen idee wat dit beteken om blank gebore te wees nie. Dit is soos om ’n 50-meter voorsprong te kry in ’n 100-meterwedloop; en dis ’n gegewe omdat ons wit gebore is. Jy geniet sekere voordele wat sistematies, kultureel en psigologies daar is…”

Wat die stomme Gregg Popovich nie besef nie, is dat hy met sy onvergenoegdheid jeens medeblankes en deur sy eie wit vel te belaster, onwetend die verborge en ware identiteit van die blanke pertinent aan die lig gebring het – ’n voldonge feit wat nóg hy nóg sy swart broers ooit sal verstaan óf aanvaar.

Luk. 8:17 “Want daar is niks verborge wat nie openbaar sal word nie, of weggesteek wat nie bekend sal word en in die lig sal kom nie.”

  1. Popovich en al sy linkses dwase wil hê die blanke moet gelykgestel word met al die ander nasies en ook met hulle vermeng. Maar die suiwer blanke is ’n opperste rassis; dus, rasbeskermd, soos wat sy Skepper van hom verwag. In Esra 9:2 lees ons dat hy as die ‘heilige geslag’ (die blanke Westerling) hom nie met ander volke (mag) vermeng nie.” Dan. 2:43 sê dit sal nie slaag nie, want “…hulle sal nie aanmekaar vasklewe nie, net soos yster nie met klei meng nie.”
  2. Blankes moet ‘ongemaklik’ voel oor hulle witheid. Popovich suggereer hiermee dat die Neger se swart vel hom ‘ongemaklik’ laat voel. Dit grief hom ook dat blankes so ‘gemaklik’ is met hul voorkoms en omstandighede. Maar hoe kan hulle anders daaroor voel? Hulle is dan na die beeld en gelykenis van hul Maker geskape!
  3. Wat ‘witbevoorregting’ betref, is Popovich ook heeltemal reg, en die Almagtige bevestig dit Self vir ons in Deut. 10:15 “Maar net aan jou vaders het Yahweh ’n welgevalle gehad om hulle lief te hê…” En boonop word hy nog voorgetrek ook: Deut. 7:14 “Geseënd sal jy wees bo al die volke…”
  4. Nee, meneer Popovich, jy is verkeerd: om wit gebore te wees, beteken nie om ’n 50 meter voorsprong in ’n 100 meter wedloop te hê nie, maar ’n volle 100 meter!

En noudat al die bokke hulle sê gesê het, kan ons ten slotte gerus luister na die Vader van Adam/Israel se finale betoog in hierdie saak:

Openb. 13:3 “En die hele wêreld (die linkse dwase bokke) het verwonderd agter die dier aan gegaan … (almal) wie se name nié van die grondlegging van die wêreld af in die boek van die lewe geskryf is nié.

“En Ek het die nasies van mekaar afgeskei: met my volk, Israel – die wyse skape – aan My regterhand en al die ander nasies – die dwase bokke – aan My linkerhand.

“Daarna het Ek vir my volk Israel ’n stad gebou met die naam ‘Nuwe Jerusalem’ (Openb. 21:2), met 12 poorte waarop net die name van die 12 stamme van die kinders van Israel geskrywe is, en die muur van daardie stad het 12 fondamente, en daarop was net die name van die twaalf apostels van die Lam geskrywe (Openb. 21:14). En in daardie stad het Ek net hulle toegelaat wie se name geskrywe is in die boek van die lewe van die Lam – die regverdige kinders van Israel (Ps. 69:29) – die skape van My weiveld…” (Met dank aan Barry Booyens en Pieter Lewis vir hul insette).

Posted on 74 Comments

Ons is ‘n veragtelike volk

Blanke plakkerskamp

Siener het na afloop van die Driejarige Oorlog in 1902 ’n gesig gehad van ’n ‘klein kaffertjie’ (m.a.w. hy was nog ‘klaas’) wat uit die aarde opkom, en in die verre toekoms tot ’n ‘magtige’ kryger uitgroei (daardie ‘klaas’ het nou ‘baas’ geword). Maar dis nie al nie – hy sou ook die wapen teen die witman opneem net soos sy voorvader Dingaan gedoen het (sy skild en assegaai se skaduwee val dwarsoor die land).

Dat hierdie skaduwee ’n burgeroorlog vir ons voorspel, is nie meer te betwyfel nie. Die vraag is net “Wanneer?”. Onder die liberaliste en doemprofete is daar die fatalistiese siening dat ons glad nie daarop voorbereid is nie, en dat ons in so ’n konflik totaal uitgewis sal word. Want die swart regime het volle beheer oor elke wapen- en bomstoor in die land; die huidige weermag beskik oor opgeleide soldate, al is hulle ook hóé power. Hierteenoor het wettige blanke wapeneienaars maar ‘n skamele 200 patrone per vuurwapen, en is dit ook net van ons ouer garde wat nog oor basiese militêre agtergrond en opleiding beskik.

Met hierdie gegewe in gedagte is baie blankes daarvan oortuig dat ’n oorlog in hierdie stadium fataal sal wees, want “ons ou blanke nasetjie kon sedert die Groot Trek nog nooit saamstaan nie!”

Maar vir dié van ons wat wéét, is hierdie doemprofete se vertrekpunt totaal verkeerd en heeltemal van koers af. Eerstens, staar hulle hul blind teen die ‘vleeslike arm’ (200 patrone) en ’n verdeelde volk; en tweedens, ignoreer hulle die profetiese belofte wat vasstaan: “Ek sien ’n groot galery, waarop die duisende boere, vrouens en kinders sit wat die Engelsman in 1900-’02 hier vermoor het, en daar sien ek ook my eie kinders wat in die martelkampe gesterf het. Hulle en ook die Engele ween van blydskap oor ons verlossing en wraak wat God uitoefen oor die moordenaars.”

Jer 9:9  “Sou Ek hieroor aan hulle geen besoeking doen nie? spreek Yahweh. Of sou my siel hom nie wreek op ’n nasie soos hierdie een nie?”

Vanuit ’n profetiese hoek lyk die prentjie dus heeltemal anders: daar is nie net uitredding nie, maar ook vergelding in die vooruitsig vir die ‘ou blanke nasetjie’ hier oorkant die riviere van Kus. Dan staan dit ook in die Groot Boek opgeteken dat Hy hierdie vyand, net soos in die dae van Moses, voor ons sal uitdrywe:  “Ek (sal) uit jou midde wegruim die wat in jou oormoedig jubel (lawaai maak, dreig, bokspring en toi-toi). En geen Dingaan of sangoma se dolosse sal dit kan keer nie. “Vir niks is julle verkoop, julle sal ook sonder geld gelos word.” 

Maar voordat dit kan gebeur, sal ons wat wéét, eers daar langs die varkkrip met sy peule moet orent kom, omdraai en terugkeer waarvandaan ons so kordaat en voortvarend weggeloop het.

En volgens die profeet se woord, sal ons Maker self kom ingryp om te sorg dat dit gebeur, want: “Hy gaan die skroef aandraai en aandraai en aandraai TOTDAT elke stram knie voor Hom gebuig het – en as dit gebeur, sal die kloof van ‘verdeeldheid’ ook vanself toeval.

Laat ons nou maar eerlik wees: onder ons ‘ou blanke nasetjie’ is daar seker min sterflinge wat nie élke dag op die een of ander wyse deur daardie skroef gepynig word nie! By die dag gaan dit net slegter en slegter met ons, neem die ellende en rampe toe; elke dag is ‘n groter verskrikking as gister; maar verduiwels of daar ’n knie is wat wil meegee!

Ons profeet het ook dit vooruitgesien: die Almagtige sal aanhou om die skroef vaster en vaster te draai totdat ons van álles gestroop is! En eers wanneer ons uiteindelik heeltemal nakend staan, sal ons skielik weer onthou waar ons hulp vandaan kom…

Die knieë sal dan vanself knak; en ons sal die wonderwerk van ’n TWEEDE BLOEDRIVIER aanskou. Die manne van die EERSTE BLOEDRIVIER het nie op hulle ‘voorlaaier en patrone’ staat gemaak nie. Toe hulle vroeg daardie oggend van 16 Desember die voorlaaier optel, was die knie reeds gebuig.

’n Oorlog wat net op die vleeslike arm steun, sal, soos altyd, fataal wees!

Maar terwyl die volk stadig besig is om dood te bloei, is daar nog die wit blinkverhaarde, die wit stinkryke onder ons wat saam met sy nuwe blinkverhaarde, stinkryk swart broer aan niks gebrek het nie en in hulle weelde en oorvloed verswelg. Die jammerlike, verslonste straatbedelaar, die uitgeteerde, mank oue van dae op sy loopkierie, die holwang-kind wat in die vullisblikke dolwe, sien hy nie raak nie, wil hy nie van weet nie – hy het nie tyd vir diesulkes nie, want tyd is geld. Selfs sy gebed vir hulle sou ’n vervloeking wees: “O God, ek dank U dat ek nie soos een van hulle is nie – hulle verdien in elk geval die drek waarin hulle rondploeter…!”

En hoe lyk dit in daardie drekpoel waar my volk sedert De Klerk se mooi beloftes rampspoedig weggesmyt, gemartel en ontmens is? Waar die liefdeloosheid afgryslik gestalte gekry het?

My volk het sy skaamte op die ashoop weggegooi!

(Daniël Lötter van Front Nasionaal het hierdie weggooi-volk aan ons kom voorgestel. En al het jy dit reeds gelees, al het jy reeds van hulle gehoor; gaan soek hulle weer op, weer en weer totdat jy soos een van hulle is, totdat jyself die stank en die vullis, die verraad, die verwerping, die veragting, die meedoenlose wreedheid, die ellende, die godverlatenheid, die honger – o Here, ons is só honger! – geword en aan jou lyf gevoel het!):

Dit was op ‘n tyd ’n ashoop by Krugersdorp – ’n plek waar mense vuilgoed weggegooi het. Die dinge in hulle huise en lewens wat van geen nut meer was nie en ’n bron van skaamte geword het. Verwaarloosde en gebreekte goed.

Nou is dit mense wat daar weggegooi lê. Bejaarde mans met verrimpelde hande. Kinders met groot oë … net oë waarin daar geen uitdrukking meer is nie. Kinders wat na dinge kyk sonder om in te neem wat hulle sien, want die dinge rondom hulle is maar net daar, waardelose dinge wat selfs vir hulle geen nut het nie.

Ogies met ‘n hartseer en verdriet wat ons almal aankla.

Uit die maalkolk van die menslike gang aan die Gautengse Wes-Rand het hulle hier uitgespoel. Die man in die sinkhok – wat op ’n afstand lyk soos die tipiese hok wat op ’n boereplaas staan vir die werfhond. Maar dis ’n mens wat daarin skuiling maak. Die man wat geopereer is vir ’n breuk, maar die wond is nou oop. 13 cm lank, 5 cm wyd en stinkend van die verswering van septisemie.

Hy vra: “Het jy vir my pleisters gebring?’

Die ou man wat saamloop, sê: “Ek gee hom nog ’n week. Dis die vyfde een vanjaar. Hulle wonde raak septies en hulle sterf. Nog ’n week – ek het dit al baie gesien…”

Nie ver daarvandaan nie is ’n skuiling waarin twee bejaardes woon. Hulle het albei meer as 70 lewensjare agter die rug. In Zimbabwe was hy ’n welvarende man, ’n loodgieter. Maar hy is daar verdryf en hy kon nie sy voete hier weer vind nie. Die vrou lê. Sy het nie meer voetsole nie, die onderkant van haar voete is gistende wonde. Maar die klinieksusters kom nie na hierdie plek toe nie. Sy moet gestut word om aan te sukkel tot waar ’n taxi haar kan oplaai en by ’n staatshospitaal gaan los.

En die klinieksusters is nie die enigste wat hier wegbly nie.

Die ouman wat saamloop sê: “Die vrou daar oorkant se man is ’n rukkie terug dood. Die predikante wou nie hierheen kom om te help nie. Ons het een van die swart pastore wat in die veld kerk hou, gevra om hom te begrawe.”

Mense kom nie hierheen nie. Mense gaan nie na die ashoop van siele nie.

“Ek sal julle nie in die steek laat nie,” FW de Klerk.

Tussen die klippe speel ’n klompie kinders. Dis ’n moedelose spel, sonder doelwit of rede. Hulle ken selfs nie die mees basiese vaardighede nie, want wanneer ander kinders leer om te tel deur ’n ma wat sê: “Gaan haal vir my 3 eiers” of “Hardloop gou kafee toe met hierdie R20-noot en koop ’n brood. Kyk dat jy die regte kleingeld kry,” leer hulle dit nie aan nie.

Want hier is selde drie eiers om te gaan haal en R20 is ’n fortuin wat hulle nie ken nie. Die enigste rede vir hierdie spel wat hulle probeer speel, is om die tyd om te kry en moeg genoeg te raak om te slaap. Die kinders speel in Afrikaans, dis asof die woorde van hulle spel wegskram van hierdie verrotte aarde af. Dis nie ’n taal wat jy op ’n ashoop wil hoor nie. Daar is geen skaduwee nie, geen bome of struike nie, geen vrugbare grond vir groente nie, geen water om dit mee nat te maak nie. Dis net die glansende wit son bo hulle wat hierdie spel waarneem. En tog speel hulle…

Dis die oë wat jou die hardste slaan. Groot donker poele van blou verwagting na iets wat hulle self nie kan identifiseer nie.

Dit is die teenstrydigheid, die harde afbakening van realiteite wat ’n mens die diepste tref wanneer jy hier loop. Die opslaankaia wat pynlik netjies en skoon is met die handgeskrewe kennisgewing langs die deur: “Hier klop jy voor jy inkom.”

Nie omdat daar iets in is om weg te steek nie – op hierdie ashoop van menslike verval kan niks weggesteek word nie. Maar omdat die enigste anker nog die laaste bietjie selfrespek en eiewaarde is.

Daarteenoor is die verlies, juis aan skaamte en selfrespek, die sigbaarste by die kinders. Die drie seuntjies, twee witkoppe wat duidelik boeties is en die donkerkoppie met die parmantige kroontjie en die sprinkeling sproete wat in die asdrom agter die swart gesin se kaia krap. Hulle doen dit elke oggend…

Voor een van die skuilings staan ’n lamlendige houtbankie met ’n dogtertjie daarop. Die krulle van die ligbruin, toutjieshare kleef aan haar voorkoppie en laag in haar nek vas. Miskien is sy drie, dalk al ses. Hulle ontwikkel nie hier soos ander kinders nie. Dis kinders van onbepaalbare ouderdom, sommige ou, ou mensies in kinderlyfies.

Sy is vuil met die vuilheid van baie dae en sy hoes terwyl sy klaend na haar ma roep.

Die ouman wat saamloop, sê: “Die ma is netnou hier weg saam met die Nigeriërs, sy sal terugkom met geld en kos vir die kleintjie na vanaand se kant toe.”

Wanneer sy vanaand terugkom sal sy oorstap na die saamgebondelde kaias en hop-huise waarin die swart inwoners van hierdie plek woon. Hulle het darem water en toilette. En daar sal sy ’n kom water bedel om die stank van misbruik van haar liggaam af te was. Almal doen dit – want die lopende water en toilette wat hulle drie jaar gelede beloof is, het nog nooit gekom nie. Hulle bedel almal waswater en drinkwater by die swart plakkerskamp.

Sy sal haar liggaam daarmee was, maar die etterende sweer aan haar gees sal sy nie kan genees nie. Dit het al té stukkend geraak. Die man met die operasiewond sal sterf, en ’n swart lekeprediker sal hom naby die ashoop begrawe en hy sal vergete raak. Sy sal sterf lank voordat sy dood is. En die dogtertjie sal volgende jaar 4 jaar oud wees, en dan 5 en dan 6 en niemand weet wanneer ’n Nigeriër hom die eerste keer aan haar sal vergryp nie. Want daar is niemand wat dit sal kan keer nie, sal kan beswaar maak nie.

’n Mens ry nooit terug na ’n ashoop om te gaan kyk wat het geword van die goed wat jy weggegooi het nie. En dit is dalk die verskriklikste aanklag van alles – niemand kom hierheen om te kyk wat het geword van sy broers en susters wat weggegooi is nie.

Ek ken my kollega. Ons werk al lankal saam, ons praat en beplan en deel ons ideale en drome vir ons volk en huil soms by mekaar. Ek ken haar, ek noem haar lankal: ‘my kleinsussie”.

Lenel Cotty Wessels van Front Nasionaal is ’n sakevrou, ’n beplanner, ’n doener, ’n strateeg. Maar toe sy my gisteraand bel, kon ek hoor dat sy emosioneel hard getref is. Sy het gery na dié plek om te gaan kyk hoe lyk die realiteite van blanke armoede. En sy het ’n kykie gekry in die ingangsportaal van hel op aarde…”

Brief uit die helkamp

(Hieronder is die noodkreet van ‘n vrou en haar kinders wat op die ashoop weggegooi is. Deur wie? De Klerk? Haar man? Haar familie? Haar naaste? Haar volk? Dalk ons almal saam? Of was dit God? En waarom is juis sy uitgekies vir die ashoop? Waarom nie ek of jy nie? Waarom? As jy nog kan huil, huil saam met haar. Maar in godsnaam moenie vir haar bid nie! Jou gebede kan sy nie eet nie, dit stil nie haar honger nie, dit troos nie haar kinders nie, dit koester nie hul verkluimde, bewende lyfies nie! Die dag toe daar vyf duisend honger siele rondom Hom versamel was, het Hy nie vir hulle gebid nie, maar broodgebreek.)

“Ek stap vanoggend weg van die plek waar dit dié slag Sarie se beurt was om haar kindjie te begrawe, sommer hier in die kamp. Sal iemand ooit weet of onthou klein Jana was ook vir ’n rukkie, ’n volle 16 maande, hier op aarde, of beteken dit as jy arm is en jy gaan sommer dood van koue, dat dit nie saak maak nie en dat die lewe maar net moet aangaan sonder jou?

“Ek leef en oorleef met ander mense se weggooigoed op hierdie godverlate vlaktes waar nie eers ’n boom of gras se wortels wil vat nie. Niks wil hier wees nie, niemand moet hier wees nie…

“Here, ék kan nog honger gaan lê, maar ek kan nie my kinders so sien nie! Dis ’n pyn wat jou lyf nie kan vat nie! Ek het vanaand net water op die gel-stofie gekook tot Magrietjie en boetie, Jan, op die ou end aan die slaap geraak het. Hulle het bly wag en mamma vertrou en nie eers gevra of getwyfel nie. Ek kon nie sê hier’s niks om te eet nie.

Hier het net geloof nog oorgebly…

“Maar ek vra nie ander mense om agter my te kyk nie, regtig! Ek sál nie vra nie! Ek kán nie, Here, ek voel ek mág nie! Ek sal eerder iets by iemand vat en u my laat straf – al is arm wees genoeg van ’n straf. Ek sal eerder nóg straf vat, maar ek kán nie ‘n ander mens vir iets vra nie. Asseblief, Here, moet my nooit so arm maak, dat ek moet vra nie

“Is dit my skuld dat ek hier is? Is dit iets wat ek gedoen het en nou verdien ek om arm te wees? Miskien nog ek, Here, maar nie my kinders nie! Hulle het mos nie gevra om hier te wees nie. Hulle het mos nie gekies nie… Hoe maak u kinders en laat hulle doodgaan van koue? Hoe laat u kinders vanaand honger gaan slaap omdat hulle ma net water het om te kook? Maak my kinders sterk, Here, want hulle maak my sterk. Ek wil ook opstaan as ek sien hoe hulle elke dag sonder kla of moeg raak of inkrimp op hulle voete bly en selfs trots bly. Ja, hulle lag nog, hulle hoop nog.

“Ek sal more weer my kinders vertel daar kom iets goed hierna, al kan ons dit nog nie sien nie. Al leef ons hier eenkant waar die lewe ons weggegooi het.

“Ek kies lewe! Ek kies dit, want dis in my bloed en dit loop deur my are en deur die eeue. En dit loop deur ons geskiedenis en deur elke uithoek van hierdie land. Dit loop deur my en dit loop ook deur Oom Bertus wat die kos bring, Sarie wat treur, Liena wat te veel drink, Pieta wat ‘n brandweerman wil word en selfs Magda wat wag om dood te gaan…”

“Waar is ‘n lot wat soos my lot is?”

Ons kommentaar: Hierdie artikel en noodkreet is ’n godskreiende skande én aanklag teen ons as volk! ’n Volk wat sedert 1948 niks ontsien het om vir elf ander volke te sorg nie; maand na maand, jaar in en jaar uit het ons miljoene der miljoene rand aan hulle uitgedeel; vir hulle huise, skole en hospitale gebou, infrastrukture op gerig, dinge wat hulle net so vinnig weer geplunder, afgebreek en in puin gelê het, en ons het dit pligsgetrou maar weer herbou. Met die Mosambiekse vloede en oorstromings in 2000 en 2014 kon ons nie gou genoeg helpers stuur om die duisende vasgekeerde barbare te gaan red nie. In 2000 is 80 vlieëniers, talle vlootduikers en ’n onbekende aantal gesondheidswerkers soontoe wat letterlik hul lewens gewaag het vir ’n vreemde, ondankbare volk wat geen voordeel bring nie.

Maar vir ons medevolksgenote wat hier op ons eie drumpel op ’n vullishoop weggegooi is, en in die haglikste omstandighede, ellende, armoede en nood verkeer, is daar geen ‘vlieënier, geen ‘vlootduiker’ nog minder ’n ‘gesondheidswerker’ in sig nie.

Genadige God, waar is daar nog ’n volk met soveel ruggraatlose papperds onder sy manne?

Waar is daar nog ’n volk soos my volk, wat tjoepstil bly terwyl sy land, sy geestesgoedere, sy kinders se erfenis, hul toekoms; ja, alles wat sy Skepper aan hom toevertrou het, aan ’n plunderaar en verwoester weggegee het?

Waar is daar nog ’n volk soos my volk, wat sit en toekyk terwyl daar met die Naam van sy Skepper weggedoen word?

Waar is daar nog ’n volk soos my volk, wie se ouers swyg terwyl hul kinders op skool geleer word om ook voor ander gode te buig?

Waar is daar nog ’n volk soos my volk, wie se manne staan en toekyk terwyl sy weduwees en wese deur barbare na die ashoop toe wegkarwei word?

Waar is daar nog ’n volk soos my volk, wie se regters gratis losies en huisvesting aan moordenaars gee, terwyl sy weerlose, ongebore babas ter dood veroordeel word?

Waar is daar nog ’n volk soos my volk, waar twee derdes soos uit een mond JA gestem het toe die vyand voor hul stadspoorte verskyn om kaart en transport te ëis – en sonder om iets in ruil te vra, dit weggegee het?

Wys my nog die volk wie se parlement deur ’n rowerbende bestuur word, wat alles wegdra wat voorkom, en van wie die meeste uit die gevangenis vrygelaat is om die landsbestuur oor te neem?

Genadige God, wáár ís daar nog so ’n volk?!

Ons is vandag bannelinge in ons eie land, uitgestoot as bedelaars langs die paaie. Weggooi-ashoop-kinders.

Het ons profeet dalk hierdie ashoop-siele in sy geestesoog waargeneem toe hy met trane in sy oë uitgeroep het: “Ons is ’n veragtelike volk!”? Hoe het dit dan gebeur dat ons wat eens ‘baas’ was, oornag ‘klaas’ geword het? Hoe het dit gebeur dat Hy wat ons eerste liefde was, nou buite die deur moet staan en klop om in te kom? Toe het ons nog sy Sabbatsgebod, sy apartheid, sy eer jou vader en jou moeder, sy wet en orde, sy opdrag van ’n kuise lewe gehandhaaf, en was ons naaste ook ons tweede liefde.

Maar op 27 April 1994 het ons dit sonder enige voordeel alles prysgegee; en moes ons op daardie droewige dag ook beleef hoe die Gees van empatie, deernis, ontferming, mededoë, ja, selfs naasteliefde ons verlaat.

Maar ons het nie lank getreur nie, want kort voor lank het ons ’n groter liefde en vertroueling gevind; ’n nuwe boesemvriend waaroor almal kon juig en jubel, lofsange kon sing. Die ewig-glimlaggende, deurlugtige klein godjie wat oraloor pronk en pryk, op elke denkbare manier uitgestal word, gepamperlang, vertroetel en verhef word, ver verhewe bo broer, vriend, naaste, medevolksgenote, ja, selfs bo Hom wat in die Troonkamer sit!

En oor sy doopnaam was daar natuurlik geen twyfel nie – ‘Selfie’…

Posted on 122 Comments

500 000 sal Johannesburg invaar…

Die swarte in Suid-Afrika het oor die afgelope 400 jaar ‘n identiteitskrisis beleef soos geen ander nasie ter wêreld nie. Maar, soos altyd, was die witman daar om tot sy redding te kom en hom trapsgewyse te help om op die statusleer boontoe te klouter. Met die Groot Trek was hy sommer net nog “kaffer”; later van tyd het hy gevorder tot “Naturel” (natuur-el, natuurgod). Eers toe die NP in 1948 oorneem, is hy verhef tot die status van “Bantoe” ― dr. H.F. Verwoerd was, nogal ironies, die minster van Bantoesake. Continue reading 500 000 sal Johannesburg invaar…

Posted on 1 Comment

Wie sy oogappel aanraak

Daar is ‘n etniese skoonmaak proses in Johannesburg-Suid, asook in die res van ons stede aan die gang. Die swartes is stelselmatig besig om blankes uit hulle huise en van hulle eiendomme af te verdryf. Armblankes word eenvoudig uit hulle huise gejaag en die swartes vat dan alles wat in die huis is vir hulleself. Dit word genoem “huiskaping”.  Afrikaners wat daaroor kla, word in die straat uitgegooi en antagonisme tussen swart en wit word al erger. Continue reading Wie sy oogappel aanraak